Frustatie

♥ Een kapotte i-Pod

♥ Dingen kopen die eerst heel nuttig lijken en daarna volkomen nutteloos

♥ Eindelijk batterijen vinden en die dan leeg blijken te zijn

♥ Na een jaar opeens zien dat mijn vertrouwelijke gratis parkeerplek nu alleen maar is voor mensen met een parkeervergunning

♥ En als ik dan ergens anders parkeer een waarschuwing krijgen voor verkeerd parkeren

♥ Van de trap vallen en met een hele grote bloeduitstorting op je bil lopen

♥ Net wanneer je de computer nodig hebt, loopt dat rotding vast. Helemaal compleet vast

♥ Telkens verliezen met spelletjes

♥ Koortsblaren op mijn lippen net als school weer begint

♥ Mensen die heel breed uit parkeren

♥ Module boeken die we nu via internet moeten kopen in plaats van gewoon op school

Maar verder is het leven heel erg leuk ♥

I ate all your Halloween candy

Vorige week was het Halloween en Jimmy Kimmel heeft daar iets grappigs mee gedaan. Ik ken verder Jimmy Kimmel helemaal niet, maar ik vond dit filmpje zo ontzettend grappig dat ik deze met jullie wilde delen.

Sommige kindertjes gaan huilen, sommige gaan door het lint en andere vinden het best oké. Echt heel erg lief. Zou dit ook goed werken bij de snoepjes van het Sint Maarten lopen?

Liefde: SUEGRAPHY

Via Twitter kwam ik op de website van Suzanne van der Knijff en ik werd omver geblazen. Wat een prachtige foto’s maakt zij! Ik heb anderhalf uur op haar website rondgesnuffeld tussen de meest geweldige foto’s. Ze maakt niet alleen trouwreportages, maar heeft ook lifestyle reportages of liefdesreportages. Het zijn prachtige reportages en ik wilde graag een paar met jullie delen. De foto’s zijn gemaakt door Suzanne en er zijn nog veel meer te bekijken op haar website of blog.

All photo’s made by Suzanne van der Knijff 

Fotografie is kunst en dat bewijst Suzanne.  Ik heb al een fotografe uitgezocht als ik ooit ga trouwen!

Concepten die uiteindelijk toch de prullenbak ingaan

Ik denk dat dit een bekend fenomeen is onder bloggers. Verhalen waar je eerst trots op bent en vol moed aan wil beginnen en daarna denkt: ‘Waarom vond ik dit ooit interessant?’. Zo ontdekte ik zonet dat ik nog concepten heb uit 2012. Iets met boeken en John Travolta. Verder wou ik blijkbaar ooit een verhaaltje schrijven over Chinese versiertrucs van mijn Chinese klasgenoten, maar verder dat een titel kwam ik niet. Verder heb ik een hele lange lijst met onderwerpen waarvan ik nauwelijks wat van af streep en soms is het hier gewoon een maand lang stil en daarna is er opeens elke dag een update. Het leven van een blogger is vol met variatie. Dan kunnen die concepten best goed uitpakken. Als je graag iets wilt schrijven, maar je weet echt even niet waarover dan staat er misschien nog iets tussen de concepten. Gewoon, voor de gezelligheid. Iets wat je ooit nog kunt gebruiken. Soms pakt het echt goed uit. Zo stond een blogpost van ‘Geknipt voor jou’ al bijna een jaar op de planning. Een jaar later kwam ik maar met het idee dat ik een wekelijkse boeken update kon plaatsen. En raad eens welk boek het spits mag afbijten. Dus ondanks de meeste onzin die terecht komt in mijn concepten box, staat er soms ook wel wat leuks tussen.

Maar die Chinese versiertrucs schrap ik toch voor deze keer.

..And that’s who I am

Tags, ze zwerven overal over het internet. Sommige zijn verschrikkelijk, maar anderen zijn altijd leuk om over te nemen. De persoonlijke tags vind ik altijd het leuks. Ik hou ervan om een kijkje achter de schermen en meer te weten van de dame – of heer – achter de blog. Daarom vandaag de ‘and that’s who I am’ tag, zodat jullie misschien straks weer net een beetje meer weten van mij 🙂

En dat is wie ik ben 🙂 

Jij bent de nuchter, de rest niet!

Zaterdagavond was het weer zo ver. De bob spelen. Mijn rijbewijs is heerlijk en de kroeg ook, maar helaas gaan die twee dingen niet samen als er alcohol in het spel is. Dus af en toe moet er een Bob zijn en omdat vriendinnetje 1 eerst een feestje had en vriendinnetje 2 nog niet in het bezit is van het roze pasje was het deze keer weer de beurt aan mij. Na vrijdagavond 4,5u slaap gehad te hebben en toen ik zaterdag van 07.00 tot 17.00u ook nog moest werken, vond ik het ook niet echt een ramp. Ik zag mezelf al hangen aan die bar en zondags was het weer tijd om te werken. Een weekend drank loos is ook niet het einde van de wereld.

En als jij nuchter bent en de rest van de groep gevuld is met drank dan kun je lachen. Meestal dan. Er zijn ook van die avonden dat je de grapjes niet snapt en je afvraagt of jij dan ook zo verschrikkelijk belachelijk doet. Ik ben geen alcohol drinker van groot formaat. Helemaal niet, maar ik ben niet vies van een drankje hier en daar. Ik weet dat ik een giebeltrutje word en als je dan opeens met ‘Dat durf je toch niet’ uitspraken komt, ja dan moet ik mezelf wel bewijzen natuurlijk. Maar ik ga niet midden op straat zitten, iemand met een soort van judo greep op de grond gooien, een bloemenketting kapot maken en z’n bloemetje aan iemand geven met de tekst ‘Zo, nu heb ik je versierd’ of – zelf in te vullen alcohol drankje – over elkaar heen gooien. Waarom is dat altijd zo populair? Ik vind het gewoon zonde, maar waarom willen jongens dat altijd over elkaar heen gooien? Het kroegen is leuk en nuchter zijn bied een heel ander perspectief op de zaken. Dat tien voor half drie en twintig over twee dezelfde tijd is, is opeens de leukste opmerking van de wereld. Een slappe lach van een vriendinnetje en een ‘Ik snap de grap van de opmerking niet. Ik ben te nuchter voor deze avond’ blik van mijn kant.

Maar jij vanuit je nuchtere oogpunt krijgt wel de hele avond mee. Je hoort en voert hele serieuze gesprekken, want opeens zijn we allemaal heel spraakzaam. En daar komen de leukste gesprekken uit voort!

Ik vind het leuk, maar de volgende keer drink ik toch graag weer een drankje mee 🙂

 

Voor de H&M in Leeuwarden

Ik zag ze al staan voordat ik naar binnen ging. Twee jongens van rond de twintig met de iPad in de hand. Recht voor de ingang van de H&M. Wachtende op jonge dames aan wie ze een mooi verhaaltje konden vertellen. Waarvoor ze aan het werven waren kon ik niet meteen zien, maar ze stonden daar met een reden. Een hele grote reden. Ik stapte de winkel in hopend dat ze als ik eruit kwam, ze allebei in gesprek waren. Toen ik door de deur terug naar buiten liep zag ik hem staan. Alleen, met zijn iPad en zijn grote lach. Kijkend naar mij. Ik bedenk me of ik nog kan wegrennen. Links, rechts, geen uitweg! Ik doe net alsof ik heel druk naar iets op zoek in mijn tas. Ik kijk op. Te laat, de glimlach praat al ‘Hallooooo, hoe gaat het ermee. Ik zal me even voorstellen, ik ben (zijn naam vergeten)?’. Chips, ik ben te laat. Hoe red ik me hieruit? O, hij lacht eigenlijk ook best leuk. Jildou! Focus! Je gaat niets kopen, sponseren of bijdragen aan iets!

Hij vraagt me hoe ik heet en of ik van kindjes houd. Ik vind het ook zo onaardig om geen antwoord te geven en zeg dat ik wel een beetje van kindjes houd. HIGH FIVE! En wauw, wat is deze leuke glimlach enthousiast. We hebben het over wat ik belangrijk vond toen ik zes was (SPEELLEEEN!!) en dat hij er staat voor S.O.S. Kinderdorpen met een tekening van een dorp alsof het een Centerparcs vakantiepark is. Daar heb je het al. Hoe klets ik me hier uit? Hij verdient hier zijn geld mee natuurlijk en hij is wel heel erg enthousiast. Hoe ga ik nee zeggen op die leuke glimlach? Hij is zo enthousiast. HIGH FIVE! En daar komt het. Of ik ook iets wil doneren. Voor de kindjes. Die geen school hebben en geen moeder en niet kunnen spelen. Hoe praat ik me hieronder uit? Die zes euro per maand kan ik ook voor iets anders gebruiken. Aahh, waarom nu die puppy ogen? Ik kan er niet meer onderuit. Niemand kan me meer helpen! Ik wil eigenlijk ook geen nee zeggen. Zucht, vooruit! Omdat leuke glimlach zo goed is in zijn werk. Ik zet een handtekening op de iPad, druk op de knop, zie blije kindjes en nog een high five van lieve glimlach. Ik ben zes euro kwijt, klaar om het al snel op te zeggen en de jongen heeft zijn geld weer verdient.

Dan loop ik verder en zie ze staan. Voor de Blokker. Ik moet me omdraaien, maar ze hebben me gezien. Ik kan het me niet veroorloven om nog een keer ja te zeggen. Ik doe net alsof ik iemand aan de andere kant zie en zwaai. Ik zie de jongens raar kijken, maar loop vol vertrouwen die HI winkel binnen. Poeh! Afgeschud. Sorry, KIKA jongens. Iemand anders was jullie al voor.

Maar, ik heb een goede daad gedaan vandaag en nu kan lieve glimlach samen met zijn collega’s huisjes gaan bouwen in Afrika.

Madame Tussauds op vrijdagmiddag

Vorige week had ik een hélé week vrij. Wat een verwennerij zeg. Gewapend met mijn vriendje aka ov-chipkaart, drie vriendinnen, mijn camera  en mijn Starbucks oorbellen gingen we op weg naar Amsterdam. Om een paar neppe, maar ook hele mooie poppen te gaan bekijken. Om twaalf uur stapte ik in de trein, anders deden de weekendabbonementen het helaas niet. Ik heb gewoon nog lekker een weekabbo en daar ben ik heel blij. Om twintig over 2 kwamen we aan en beacohten eerst de Starbucks voor 1 vanille latte, 2 cappuncino’s en chocolademelk (ik lust geen koffie) en was het tijd voor Amsterdam.

Ik weet niet wat dat is het met Starbucks, maar zodra ik de beker in mijn handen, voel ik me zo stoer/belangrijk? Je krijgt een speciaal gevoel en dat alleen door dé beker.

Na de Starbucks was het tijd voor levensechte poppen. Na een kleine wachtrij van 10 minuten en een vraag of we wel boven de 15 zijn. Auw! Dat vraag je niet aan meiden van 17, 18 en 19. Met de lift naar boven en je staat oog in oog met Lenin, Anne Frank en Koningin Wilhelmina. Ook Koningin Beatrix is van de partij samen met een hele enge Willem Alexander.

Zie je zijn hoofd. Hij heeft een heel eng hoofd. Alles is gewoon niet helemaal goed aan het plaatje.

Kijkt hij niet onwijs serieus en sexy. Ja, dat plaatje is wel goed gelukt 🙂

Kusje voor Robbie Williams.

De detail is echt bijzonder. Eerst stonden we een beetje raar te kijken wat deze cijfers nou eigenlijk waren, maar het zijn de coördinaten van de plek waar haar kinderen vandaan komen. Een mooie tatoeage met een nog mooiere betekenis.

De zwoele blik van Johnny Depp en mevrouw Jennifer Lopez op de achtergrond en de heren Bond. Het is echt een perfecte neppe Johnny, mislukte Jennifer Lopez, maar de heren Bond. Die waren goed. Zeer goed.

Deze vind ik een beetje jammer. Het hoofd van Oprah is mislukt. Ik kan er niets anders over zeggen. Mevrouw haar ogen staan raar, haar kapsel is vreemd en niet om Oprah, maar ik ken mevrouw met iets meer kilo’s.

En ra, ra, ra. Van wie zijn deze prachtige ogen? Deze meneer is wel heel goed gelukt. Alleen zijn baard is een beetje raar, maar verder is het een plaatje.

Jawel, Mister Timberlake in ‘Suit and Tie’ 🙂

En het einde van dag hebben we afgesloten met een emmer vol met kip en een zeer leuke dag. Madame Tussauds was zeker een vrije dag waard 🙂

Tentamens, schaatsen en de herstart van de series

Het is feestweek. We kunnen schaatsen (YES!), alle televisieseries zijn in Amerika weer begonnen en we mogen weer leren voor tentamens. Het valt allemaal tegelijk en daar zijn wij allemaal heel blij mee. Toch? Want die nieuwe aflevering leiden ons helemaal niet af van het studeren. Nee, het is om te kijken hoeveel zelfbeheersing wij hebben. Want eigenlijk heeft dat studeren wel prioriteit nummer één.

Dinsdag heb ik mijn eerste tentamen en vrijdag de laatste en ook meteen de moeilijkste twee. Ik ben een geluksvogel met maar drie tentamens, maar dat betekent niet dat ik daar niet hard voor moet leren. Dat wordt toch een beetje moeilijk met de mogelijkheid tot schaatsen en televisie series kijken.

Ik heb vandaag mijn eerste vrije zaterdag sinds vier maand en ik ga de hele dag Engelse woordjes stampen. Dat is je vrije dag pas goed besteden 😉

Dan kan ik vanavond weer schaatsen.