Niet aan denken, zeker niet aan denken.

Nodig naar de wc. Heel nodig naar de wc.

Goed.

Niet aan denken.

Vooral niet aan denken!

Het zou heel fijn zijn als die buschauffeur iets doorrijdt.

Ik moet plassen.

Heel nodig!

Goed.

Niet aan denken.

Je kunt het heus nog wel even volhouden.

Waarom moest ik ook zoveel water drinken?

Water.

Plassen.

Doorrijden!!

De brug staat open.

Perfect …..

Eigenlijk hoef ik helemaal niet zo nodig.

Ik kan dit nog wel een uur volhouden.

Voel de positieve energie.

Het werkt niet.

Ik moet plassen.

Verschrikkelijkste gevoel van de wereld als de wc nog zo ver weg is!

Ik moet plassen.

De lootjes zijn weer getrokken

De zomer is weer voorbij,

Dat maakt heel Nederland helaas niet zo blij.

Maar gelukkig hebben we in december Sinterklaas,

Met truffelpepernoten en gevulde speculaas.

Samen met pakketjes krijgen ook een paar kilo’s bij,

Dat krijg je van al dat lekkernij.

Een ander nadeel is van die goedheilig man,

Dat dichten wat vaak uitloopt op een rampenplan.

Had ik het al gezegd?

Dichten kan ik er slecht.

Dat is toch niet echt voor mij weggelegd.

Dat meen ik oprecht.

Maar ik ben er wel aan gehecht.

Een Sinterklaas avond zonder gedichten is niets voor mij,

Het is dan wel weer een heel karwij.

Om iets te bedenken en zwaar na te denken.

Maar ik doe toch elk jaar weer mijn uiterste best,

Krijg ook altijd weer iets redelijks uit mijn pet,

(Heel eerlijk) Met een heel klein beetje hulp van het internet.

De reis naar geschikte cadeautjes is gestart,

Het gaat nu heel erg hard.

Ik wens jullie allemaal heel veel succes,

Je bent vast net zo’n goede dichter of dichteres.

De weg naar lang haar #5

Ik ben nu al zo’n jaar bezig met lange lokken creëren. Het gaat in top snelheid en het begint steeds meer op lang haar te lijken. Het wordt steeds mooier, maar ook soms steeds vervelender.Wat ik er ook gratis bij krijg zijn losse haren.

Lange losse haren.

Ze blijven haken in mijn haarborstel, plakken aan mijn kleren vast, blijven hangen in het douche putje en liggen op mijn hoofdkussen. Er is geen plek waar ik ze niet vind.

Toen ik nog in het bezit was van lokken die een lengte had van rond de zeven centimeter of korter had ik geen last van dit probleem. Naja, toen was het een onzichtbaar probleem. Maar met meer centimeters komt ook meer zichtbaarheid. En natuurlijk is het vies. We vinden haren vies, alle haren. Maakt niet uit of ze uit ons eigen haardos komen, ze zijn dan opeens hartstikke vies. Zolang ze nog aan je hoofd zitten is alles koek en ei, maar zodra ik ze uit het douche putje moet halen gruwel ik. Dat is toch gek!

Nu het haar alleen nog maar langer wordt, verdwijnen die losse haren natuurlijk ook niet.

Dus zit er maar één ding op. Terug naar de kapper!

(Grapje natuurlijk, die lokken moeten nog veel langer!)

Onwennig

Het kost moeite. Ik vind het niet gemakkelijk meer. De computer opstarten is als vanouds maar WordPress openen, letters typen die woorden maken die gezamenlijk een verhaal vormen om te delen. Het kost me moeite. De inspiratie is er genoeg, maar daadwerkelijk de verhalen vormen? Ik ben uit mijn vorm. Terwijl ik het juist zo leuk vind. Gewoon lekker typen en verhalen vertellen staat niet meer in de top 5 op mijn to do list. Hier hoop ik wat verandering in te brengen. Maar dat is toch knap lastig, want ik doe dit al een hele tijd en telkens slaag ik er niet in er een ritme in te creëren. Dat betekent natuurlijk niet dat ik opgeef. Opgeven komt de laatste tijd niet meer echt voor in mijn woordenboek.

Je had me vroeger moeten zien. Alles wat ook maar een beetje moeilijk werd of wat hobbels in de weg creëerde ging ik uit de weg. Ik ben blij dat ik het licht heb gezien, want stiekem is het leven ook best oké met een paar hobbels in de weg. Een zeiler leert ook niet varen op een rustige zee.

Dus vandaag typ ik weer een verhaaltje. En morgen nog één. En donderdag nog één. Ik ga mijn best doen. Voor nu vind ik het echt onwijs leuk dat JIJ nog steeds af en toe mijn verhalen leest.

Dankjewel!

Een lekke band

Vanmorgen kwart voor zeven, ik stapte op de fiets en was alweer helemaal vergeten dat mijn voorband vorige week zacht was. Die moest ik nog plakken. Vanmorgen was hij wel heel erg leeg en toen ik tien minuten later op school aan kwam was hij ook echt helemaal leeg. Geen paniek, we hebben op school ook een fietspomp dus voordat ik naar huis ging pompte ik mijn voorband op en zat ik weer vrolijk op mijn fiets naar huis. Totdat ik bijna thuis was en mijn band alweer leeg was.

Juist, een lekke band en die moest geplakt worden. Onder het mom van: ‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’ leerde ik al snel hoe ik een band moest plakken. Dit is overigens al een hele lange tijd geleden en toen ik vandaag mijn geleerde dingen weer in de praktijk moest brengen moest ik toch even naar huis bellen. Met het plakpakket van mijn huisgenoot en de telefoon op luidspreker deed ik een poging. En nog een poging. En nog een poging. Nadat ik de band volledig leeg had laten lopen moet de buitenband van de fiets en daarna kom je pas bij je binnenband. Helaas wilde die buitenband maar niet van mijn fiets.

Na tien minuten gaf ik het op. Er zat gewoon geen beweging in en ik was er klaar mee. Alles wat ik ooit leerde heb ik dus nog steeds niet kunnen gebruiken, want ik breng mijn fiets dus morgen gewoon naar de fietsenmaker. Een beetje zielig, maar voordat ik nog meer schade aanbreng dan ik kan herstellen lijkt het me verstandig.

 

Niet de Duitse taal spreken

In Duitsland voelde ik me een bitch. Iets was ik echt stom vond, maar het gewoon niet anders kon. Het was lief lachen en de andere kant op kijken, want of ik snapte er niets van of ik kon gewoon geen antwoord geven. Ja, de taal niet spreken van een ander land is onwijs frustrerend.

Het is voor mij vijf jaar geleden dat ik me moest verdiepen in de Duitse taal. Na havo 3 was het feest over. Ik kreeg zelfs het advies van mijn Duitse docent dat het beter was als ik niet doorging met de Duitse taal. Dat was dus duidelijk. Maar tijdens deze vakantie vond ik het maar al te stom dat ik er niets van snapte.

Nooit kwam ik in z’n situatie dat ik me niet kon redden in de taal. De vakanties in Engeland en Schotland waren geen probleem en zelfs in Mallorca konden we ons redden in het Engels en het beetje Spaans wat ik leerde, maar deze vakantie had ik het moeilijker. We zaten op een plekje waar niemand ooit toeristen zag en waar geen toeristen zijn wordt nauwelijks Engels gesproken. Gelukkig spraken mijn ouders een aardig woordje Duits en mijn zusje kon zich na vijf jaar Duits op school ook aardig redden, maar ik voelde me wel een beetje verloren.

Dus voor de volgende vakantie tussen de locals lijkt het me een goed idee dat ik me iets minder verloren voel. Nu pas merk ik hoe vervelend het is dat je zo beperkt bent als je de taal niet spreekt. Heb jij wel eens in z’n situatie meegemaakt?

Volgens mij is de tv even kapot

Daar zit ik dan. In E. zijn huis op de bank. Vanavond ben ik de honden-oppas. Hartstikke prima, want Daisy is een schatje en ik vermaak me ook prima op de bank met mijn laptopje en de televisie zachtjes aan. Helaas wil de tv niet meer echt meewerken. Ik als echte technische dame drukte misschien op teveel knopjes tegelijk toen hij me begon tegen te werken en nu doet de tv het dus niet meer. We hebben even een kleine pauze. No more ‘Revolutinoary Road’ voor mij. Alhoewel ik deze film toch niet zo heel leuk vond, hoefde de tv van mij er ook weer niet helemaal mee te stoppen.

Gelukkig komt meneer zo thuis. Ik geef het eerlijk toe, mannen zijn gewoon iets beter in dat soort dingen. Ondertussen kijk ik filmpjes van Misslipgloss, ik ververs Instagram te vaak en speur Tripadvisor af op zoek naar verre reizen en misschien de volgende vakantie.

En de radio gaat maar aan. Want zo zonder achtergrond geluid is het aardig stil in een ander huis.

Voorspellende woorden

Ik zie ons daar nog zitten. Op een bankje in een Duitse supermarkt. Ik en mijn zusje wachten op mijn ouders die de boodschappen betalen. We zie meneer voorbij lopen met de boodschappen kar alvast op weg naar de auto terwijl mevrouw nog even moet betalen.

Mijn zusje die zelf in het weekend of de avonduren achter de kassa zit zegt: ‘Ik vind dat altijd zo vervelend. Dan loopt de man weg met de boodschappen terwijl mevrouw nog moet betalen. Als dan de pinpas van mevrouw het niet doet, dan ben ik de boodschappen kwijt en is er een opstopping.’ De zin is nog maar net afgelopen als mijn moeder ons onderbreekt en schreeuwt: ‘Jildou, Willeke. Mijn pinpas doet het niet’. Gebeurde dit nu echt?

Blijkbaar doet de Rabo wereldpas het toch niet overal. Gelukkig konden we contant betalen en ging het helemaal goed. We konden de boodschappen in de kofferbak plaatsen, maar ik denk dat tijdens het volgende uitstapje naar een buitenlandse supermarkt Willeke maar gewoon haar mond moet houden.

Het leed dat Marktplaats heet

Ik probeer een telefoon te kopen. Al een hele tijd. Had ik het een paar maanden geleden maar gedaan, want nu is de nieuwprijs opeens €50,- gestegen. Heel jammer dus. Maar gelukkig hebben we een ander bekend fenomeen. Iets waar je heel gemakkelijk een nieuwe telefoon of welk elektrische apparaat maar kan kopen. Helaas heeft dit voor mijn nog niet echt windeieren gelegd.

Wanneer iemand zichzelf Best Price Phone Tablet noemt gaan er toch ergens alarmbellen rinkelen. Hetzelfde als wanneer je me vraagt om meteen het geld over te maken, omdat de telefoon anders aan iemand anders wordt verkocht terwijl ik hem de volgende dag wilde ophalen. Ook vind ik je echt niet aardig als je mij verteld de telefoon absoluut niet te willen reserveren, waarna een dag later de telefoon op geserveerd staat terwijl ik had afgesproken om de telefoon op te halen. ‘Sorry, maar iemand was je voor’ was het antwoord. En voor hoeveel meer? €10.-. Juist ja, Marktplaats is niet altijd heel erg fijn. Ook vervelend. Advertenties die maar niet worden verwijderd en je valse hoop krijgt.

Kijk, ik vind Marktplaats verder fantastisch. Ik heb nog nooit een nieuwe i-pod gekocht in de winkel, daar had ik Marktplaats voor. Het heeft me een koelkast, kledingkast, nachtkastje en een paar schaatsen opgeleverd en ik ben er hartstikke blij mee. Ook heb ik via deze weg al eens mensen blij gemaakt met een schakelbrommer, een fiets en barbie’s maar waarom lukt het me dan niet om een telefoon via Marktplaats te bemachtigen.

Ik ga dus nog gewoon even door met zoeken. Er moet toch ergens een mogelijkheid zijn om die Samsung S4 mini te bemachtigen via Marktplaats?

Heb jij al eens van dit soort taferelen meegemaakt op Marktplaats? Vertel!